EJUB GOLIĆ, KOMANDANT KOJEM MNOGI DUGUJU ŽIVOT

Ratni komandir 28. brdskog bataljona poginuo je 16. jula 1995. godine u šumama nadomak Nezuka, sela u koje je pet dana ranije poveo tri hiljade ljudi. U slobodu…

Priču o junaštvu Ejuba Golića čuo sam prije dvije godine, na Maršu mira od Nezuka do Potočara. Na drugom kilometru tog marša, preživjeli iz jula 1995. zastanu obore glavu i izuste molitvu – čovjeku kojem duguju život. Ovaj ratni komandir 28. brdskog bataljona poginuo je 16. jula 1995. u šumama nadomak Nezuka, sela u koje je pet dana ranije poveo tri hiljade ljudi. U slobodu.

Sudbina “Preživjelo je više od hiljadu i po ljudi koje je on vodio! Izašli su prvi u Nezuk, a sve zahvaljujući njegovim vještinama. Nažalost, sudbina je odlučila da on ostane nekoliko kilometara prije cilja. Upali smo u zasjedu, a granata je pala nekoliko metara od Ejuba i teško ga ranila. Bio je živ tri sata. Potom smo ga ukopali u jednom rovu”, priča nam Safet Golić, brat ratnog komandanta Ejuba, koji se godinu poslije vratio i ekshumirao tijelo. Golić je potom ukopan u Živinicama, no nedavno je među članovima porodice prevagnula želja za premještanjem tijela u šehidsko mezarje u Potočarima. Među saborce! Pored braće Safeta i Mehmedalije, Golića su ispratili i članovi bliže porodice, supruga Rahima, kćerke Sanela, Bahrija, Kada i Amela, te sin Adnan. Bili su tu i ratni saborci, koji nisu krili svoju oduševljenost ljudskim i vojničkim sposobnostima velikog čovjeka. “Kao komandant bio je savršen! Vojnike je gledao kao svoju djecu, a oni su mu uzvraćali odanošću i poštovanjem. On se prvi probio do Nezuka i tako je spasio nekoliko hiljada ljudi. Kao čovjek bio je human, gostoprimljiv i prije svega bio je veliki patriota”, sjeća se Golićev prvi zamjenik Nezir Merdžić, koji je danas, baš kao i mnogi, preživjeli iz jula 1995. godine.

Izvori: zasrebrenicu.ba